«Αὐγούστου μοναρχήσαντος ἐπὶ τῆς γῆς», ξαποσταίνουμε κάπως για να λουστούμε στα δροσιστικά νερά της απραξίας αυτού, του πιο παράξενου μήνα του χρόνου. Είναι μια ευκαιρία για ανέμελα παιχνίδια αλλά –γιατί όχι;– και περισυλλογή το κολύμπι σε αυτά τα νερά.
Κι αν αφεθεί το βλέμμα, ίσως και βρεθεί σε εκείνα –τα ακριβά και δυσπρόσιτα– νερά, που είναι λίγο πιο «Μακρυά»* από τα συνηθισμένα. Εκεί που «ἡ πολυθεΐα τῶν εἰδώλων κατήργηται», για να συνεχίσουμε το παιχνίδι της παρανάγνωσης του χειμωνιάτικου δοξαστικού.
Εκεί, ίσως και να συναντήσουμε μορφές βαθιά χαραγμένες στη μνήμη και το όνειρο: σαν τη μάνα και την πανσέληνο, που ακόμα κι αυτός ο… μονάρχης Αύγουστος υποκλίνεται στη χάρη τους και σιωπά. Καλό μήνα!
